شناسایی تغییرات ساختمان ها پس از زلزله با استفاده از تلفیق تصاویر نوری و راداری

درمیان بلایای طبیعی، زلزله یکی از شایع ترین حوادثی است که تاکنون تلفات و خسارات زیادی را به ویژه در مناطق مسکونی به بار آورده است. در زمان وقوع این گونه حوادث لزوم امدادرسانی دقیق و سریع ایجاب می کند؛ تا به دنبال ابزاری مناسب برای تولید اطلاعات مورد نیاز باشیم. سنجش از دور به عنوان دانشی برای بکارگیری تصاویر در مسیر تولید نقشه، ابزاری مناسب برای تولید نقشه تغییرات ، در شرایط خاص منطقه حادثه دیده، قلمداد می شود. در میان شاخه های مختلف سنجش از دور (زمینی ، هوایی و فضایی )، حجم وسیع داده های جمع آوری شده توسط سنجنده های ماهواره ای، حذف خطای ناشی از اختلاف ارتفاع در این تصاویر و بهبود چشمگیر در قدرت تفکیک مکانی آنها، نظر محققین را به فتوگرامتری فضایی در هر دو شاخه نوری و راداری معطوف کرده است. در این تحقیق با تکیه بر داده های موجود، به منظور دستیابی به نقشه تخریب منطقه، در یک الگوریتم تک زمانه، تلفیق تصاویر راداری و نوری پس از زلزله در دستور کار قرار گرفته است. در الگوریتم ارائه شده به منظور بهبود نتایج، از اطلاعات مکانی تصویر راداری در کنار اطلاعات رادیومتریکی تصویر نوری در فضای موجک بهره گرفته شده است. در بخش آنالیز ویژگی ها، طبقه بندی کننده های غیرآماری امکان استفاده از ویژگی های مختلف را فراهم کردند تا در نهایت نقشه تخریب ساختمان با دقت 80% تولید شود. واژگان کلیدی: نقشه¬ تخریب، تلفیق، موجک. طبقه بندی کننده غیرآماری